12/09/2018
Pragniemy przypomnieć, że od dnia 1 lipca 2017 obowiązują nowe wymagania stawiane kablom i przewodom jako wyrobom budowlanym.
Nowe rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/2011 z dnia 9 marca 2011 roku, nazywane w skrócie CPR, zastępuje dotychczas obowiązującą Dyrektywę Rady 89/106/EWG i precyzuje zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych. Jego obowiązywanie jest ściśle powiązane z wejściem w życie nowej normy PN-EN 50575, w której uszczegółowiono wymagania w odniesieniu do przewodów elektrycznych jako wyrobów budowlanych. Nakłada ona na producentów kabli i przewodów obowiązek każdorazowego umieszczania informacji o klasie wyrobu, potwierdzonej badaniami przeprowadzonymi w niezależnej jednostce badawczej.
Zgodnie z normą PN-EN 50575 wszystkie kable i przewody elektroenergetyczne, które są przeznaczone do montażu na stałe w budynkach, jak przewody instalacyjne, kable 1kV itp., są wyrobami budowlanymi, w odróżnieniu od np. przewodów giętkich (OMY, OWY). Norma wprowadza nowe pojęcie „klasy przewodu” i definiuje poszczególne z nich, jak np. A, B1, B2, C, D, E, F. Każdej klasie zostały przyporządkowane określone parametry, którymi musi się charakteryzować jej odpowiadający wyrób. Parametry muszą być sprawdzone w odniesieniu do wymagań dla poszczególnych klas w trakcie badań laboratoryjnych w niezależnej jednostce badawczej.
Przewód jako wyrób budowlany
- Przyporządkowanie przewodom i kablom odpowiednich klas pozwoli w najbliższym czasie opracować dodatkowe akty prawne, które szczegółowo zdefiniują, jakie kategorie przewodów będą dopuszczone do stosowania w określonych rodzajach budynków. Umożliwi to spełnienie celu nadrzędnego, jakim jest zapewnienie bezpieczeństwa użytkowników budynków, nawet w sytuacji zagrożenia życia, jaką jest chociażby pożar - mówi Mirosław Lazarek Menedżer Produktu z firmy NKT.
Oprócz poddawania kabli i przewodów badaniom mającym na celu określenie ich parametrów i zakwalifikowanie do odpowiednich klas, rozporządzenie nr 305/2011 nakłada na producentów dodatkowy obowiązek przekazania użytkownikom ostatecznym odpowiedniej informacji na temat swoich wyrobów. Pozwoli to inwestorom w początkowym etapie łatwiej i szybciej podjąć decyzję, jaki wyrób powinien znaleźć zastosowanie w danym budynku. W celu zapewnienia pełnej dostępności, rozporządzenie wskazuje następujące obligatoryjne metody przekazania informacji. Najbardziej szczegółową z nich jest Deklaracja Właściwości Użytkowych, która oprócz informacji na temat klasy wyrobu oraz danych identyfikacyjnych producenta zawiera także np. numer identyfikacyjny jednostki badawczej. Ponadto analogiczna informacja jest umieszczana na etykiecie dołączonej do wyrobu oraz bezpośrednio na wyrobie, w postaci literowego symbolu oznaczającego jego klasę. Stosowna informacja znajduje się również w materiałach marketingowych, takich jak karty katalogowe.